آئین مستان

در میون كوچه ها ،محشری شد به پا

از صدای حسین ،كوچه شده كربلا

آتشی از در می ره بالا،پشت در اُفتاده زهرا

ابر تیره بر رخ ماه،خون گرفته چشم مولا

از در خونه تا مسجد،ازدهامه از تماشا

ناله ی حسن،واویلا،داد بی صداست، واویلا

ناله ی حسین، واویلا، مادرم كجاست، واویلا

مونده زیر دست و پا،حُرمت فاطمه

شعله می باره از،غربت فاطمه

گریه سهم آسمونه،سهم كوچه خاك و خونه

سهم زهرا تازیونه،سهم مردم بی وفایی

سهم زینب بی قراری،بین كوچه نیمه جونه

مسجد النبی واویلا،زیرو رو می شه واویلا

وقتی با علی واویلا،روبرو می شه واویلا

ناله ی حسن،واویلا،داد بی صداست، واویلا

ناله ی حسین، واویلا، مادرم كجاست، واویلا

رولب یهودیا،قصه ی خیبره

كوچه شرمنده از،دستای حیدره

ای سپاه بی دلاور،این نبرد نابرابر

كرده شهر و مثل محشر،پیش چشم مرد خیبر

یاس خونش می شه پرپر،سرخه سرخه چشم حیدر

بارغم  روی، واویلا، شونه ی علی، واویلا

قتلگاه شده واویلا،خونه ی علی، واویلا

ناله ی حسن،واویلا،داد بی صداست، واویلا

ناله ی حسین، واویلا، مادرم كجاست، واویلا

از تیغه ی تیز باد خزون

می ریزه گلبرگای یاسمون

چشمای زهرا از روی علی

مثل ابر سرخ تو آسمون

ناله ناله ،صدای مادر، بین آتیش، بین دوده

شاخه شاخه ،گل شكسته، یاسیاهه، یا كبوده

طناب روی ،دستای علی

طوفان و موج، دریای علی

همه خوشیه، دنیای علی

ماه تمومه ،شبای علی

به روی خاكه ،به پای علی

مادر ما و ،زهرای علی

كاسه ی خونه ،چشمای علی

ضربه ضربه، غلاف تیغ و ،موی و پهلو ، دست و بازو

دسته دسته، فرشته ها در، زیر دست و ،پای بانو

ناله ناله، صدای مادر ،بین آتیش، بین دوده

شاخه شاخه، گل شكسته، یاسیاهه، یا كبوده

دشمنا، علی رو بردند

تو كوچه ها ،علی رو بردند

به پیش چشمای غریب و آشنا، علی بردند

از توی شعله ها ،علی رو بردند

تو اشك و ناله ها ،علی رو بردند

میون خنده ها، علی رو بردند

جلوی چشمای بارونیه بچه ها ،علی رو بردند

یكی نزد صدا ، میون كوچه ها

كه چرا، علی رو بردند

یكی جونش به لب اومده

به زیر دست و پا ،علی رو بردند

گریه گریه ،چشای زینب، ابر اشكه، عالمینه

پاره پاره ،دلای گریون ،غصه هاشون، از حسینه

بارونه بارونه بارونه ، چشمامون برا تو گریونه

لب ها با غم تو می خونه

وای، وای، مادر ای مادر، وای، مادر ای مادر

دلهامون بی سرو سامونه، تو سینه ماتم  هجرونه

دردامون همه بی درمونه

وای، وای، مادر ای مادر، وای، مادر ای مادر

بارونه بارونه بارونه ، چشمامون برا تو گریونه

لب ها با غم تو می خونه

وای، وای، مادر ای مادر، وای، مادر ای مادر

پاره پاره شد از زهر دل من، خاطره ی دل شد قاتل من

تاب و تب دارم،خون به لب دارم

به پیش چشم زینب روی خاك اُفتادم

شدم راحت كه رفتن شد مبارك بادم

به یاد سینه ی مادر سر قاسم ،سراكبر به روی سینه دارم

وای، وای، مادر ای مادر، وای، مادر ای مادر

بارونه بارونه بارونه ، چشمامون برا تو گریونه

لب ها با غم تو می خونه

وای، وای، مادر ای مادر، وای، مادر ای مادر

خانه ی عزا شد خانه ی من،به كودكی خم شد شانه ی من

غم اسیرم كرد،غصه پیرم كرد

غم هجران مادر رو سفیدم كرده،میان كوچه ها دشمن شهیدم كرده

شبیه غنجه پ‍‍ژمردم،همانجا كه زمین خوردم،به راه خانه مردم

بارونه بارونه بارونه ، چشمامون برا تو گریونه

لب ها با غم تو می خونه

وای، وای، مادر ای مادر، وای، مادر ای مادر

نمی رود از یادم بخدا،چیزی كه به راه خانه ی ما

درمیان راه،بی رمق شد ماه

همان جا قلب بی تاب من از كار اُفتاد

زمین لرزید و مادر پای دیوار اُفتاد

از آن دم تا دم آخر، به روی چهره ی مادر ،ندیدم خنده دیگر

وای، وای، یا حسن مولا، وای، یا حسن مولا

فاطمه، الانه که تو خونه غوغا شه

فاطمه، الانه که قد علی تاشه

فاطمه، ببین که دارن در و هل می دن

فاطمه، الانه که با یه لگد وا شه

دلای مردم شده سنگ

دارن با حیدر سر جنگ

دریای قلب علی و

طوفان این کوچه ی تنگ

دلم روضه خونه

علی نیمه جونه

فاطمه، بگو می خوای کنار من باشی

فاطمه، خدا کنه از رو زمین پاشی

فاطمه، بگو که حال بچه مون خوبه

فاطمه، نگو علی بعیده باباشی

من زنده باشم نگارم

زخمی بیُفتی کنارم

مأمور بر صبرم امروز

غم می خوره ذوالفقارم

دلم روضه خونه

علی نیمه جونه

فاطمه، به زیر در خونِ تو شد جاری

فاطمه، تو غم نخور هنوز علی داری

فاطمه، اشک خدا میون چشماته

فاطمه، زخمیه تیز نوک مسماری

بارون می باره دوباره

بازاین دلم بی قراره

از گوشه ی صحن چشمات

می باره، ماه و ستاره

دلم روضه خونه

علی نیمه جونه

تنت نیمه جونه، قد تو كمونه

با این حال زارت، نكن كار خونه

شبیه یه گل زینب، آخه چرا پر پرشه

نداره هنوز سنی، زوده كه بی مادر شه

ای وای، رسیده وقت رفتنت

این خون ، چیه به روی پیرهنت

مادر، برات بمیره دختر تو

دلم بی قراره، چشام خون می باره

بگو غصه هامون، چرا بی شماره

می گه زیر لب زینب، مدینه چه دلگیره

مادر جوون من، دیگه داره میمیره

ای وای، دوباره روی زرد تو

یعنی، شروع پهلو درد تو

مادر، برات بمیره دختر تو

مادر، مرو مرو مرو مادر

مادر مگه چند سالته

آرزوی مردن نكن

زخم در، رو پر و بالته

فكر پر كشیدن نكن

دعام اینه كه خوب خوب بشی

دوباره خونمونو شاد كنی

باید بمونی تا یه روز بیاد

داداش حسنم و دوماد كنی

خونه بی تو، بی روحه

بی تو شبها ،تاریكه

از نگاهت، معلومه

وقت رفتن، نزدیكه

مادر مگه چند سالته

آرزوی مردن نكن

زخم در، رو پر و بالته

فكر پر كشیدن نكن

مادر مگه چی دیدی كه

این جوری زمین گیر شدی

صورتت چه پریشون شده

یك شبه چقدر پیر شدی

پیچیده تو تموم شهرمون

حكایت تو و شهامتت

ولی حالا كه توی بستری

كسی نیومده عیادتت

تا چشماتو، می بندی

بابا انگار ،میمیره

انتقام، اشك تو

كی برامون می گیره

مادر مگه چند سالته

آرزوی مردن نكن

زخم در، رو پر و بالته

فكر پر كشیدن نكن

مادر چرا مونده هنوز

خاك كوچه رو چادرت

خونمون، تو سكوته

ولی ،گریه ی می كنه دخترت

مادر مگه چند سالته

آرزوی مردن نكن

زخم در، رو پر و بالته

فكر پر كشیدن نكن